Informacje ogólne

Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola

Muzeum mieści się w budynku o charakterze zabytkowym, tak zwany pałacyk miejski. Został wybudowany w latach dwudziestych XX wieku. Lecz dopiero w roku 1993 zaczęło istnieć Zduńskowolskie muzeum. W tym domu znajdują się przede wszystkim dziewiętnastowieczne eksponaty związane z przemysłem, rzemieślnictwem czy też rolnictwem. Można tam zobaczyć eksponaty związane z kulturą naszego miasta. W muzeum obecnie znajduje się 19 fisharmoni. Są tam również ekspozycje stałe takie jak: „W dawnej zduńskowolskiej aptece”, „Rodowód miejski przemysłowej zduńskiej woli” czy też „Sylwetki niepospolitych zduńskowolan”.
Będąc w Zduńskowolskim muzeum zwróciłam uwagę na co prawda nieoryginalny  mundur Jana Kaczmarka, przedloty mieszkańca wsi Czechy. Rodzice - Maciej i Anna z domu Smarzych. Urodził się on 10 sierpnia 1912 roku. Dzień później został ochrzczony w kościele pod wezwaniem N.M.P w Zduńskiej Woli.
Naukę rozpoczął w Szkole Powszechnej w Czechach, a kontynuował w Gimnazjum Państwowym im. Kazimierza Wielkiego w Zduńskiej Woli. W 1934 roku uzyskał maturę i został powołany do służby wojskowej w 37 Pułku Piechoty w Kutnie.  Jan po przysiędze został skierowany do szkoły Korpusu Ochrony Pogranicza w Wołożynie koło Lidy.  Gdy uzyskał stopnień kaprala został odkomenderowany do Batalionu KOP w Stołpcach. Tam prowadził szkołę dla żołnierzy – analfabetów. Brał udział w wielu kursach między innymi narciarskim, pływackim, bokserskim najpierw jako uczestnik później jako instruktor. Od 1936 roku Jan był dowódcą strażnicy w Ługowatem a następnie w Połośni. W sierpnie 1939 Kaczmarek ukończył kurs przygotowawczy do szkoły Podchorążych Zawodowych w Rawiczu. Tuż przed wybuchem wojny objął dowództwo strażnicy w Iławie nad Niemnem. We wrześniu 1939 roku trafił do sowieckiej niewoli a następnie został wywieziony do obozu w Kozielsku. W grudniu 1939 roku włączony został do grupy jeńców przeznaczonych do wymiany z Niemcami i trafił do obozu jenieckiego Mahlberg 4B koło Magdeburga, a następnie po przez obóz Altengrabow  11A do kamieniołomów. Od marca 1940 roku pracował  w gospodarstwie rolnym, w kwietniu 1945 został wyzwolony przez obozy przejściowe w Gardelegen i Tangermunde trafił do Getyngi. Był to obóz prowadzony przez Brytyjczyków, dla  polskich jeńców i robotników.
Jan podjął studia medyczne na uniwersytecie w Getyndzie. W 1946 wrócił do Polski, nie uzyskał zgody na kontynuowanie studiów, dlatego podjął pracę w gospodarstwie rodziców które stało się jego własnością. W 1956 roku ożenił się z Łucją Dąbrowską, córką Władysława. Jej dziadek ze strony ojca, Franciszek, był bratem matki św. Maksymiliana. Był radnym powiatowej a następnie Wojewódzkiej Rady  Narodowej w Sieradzu. Jan zorganizował akcję budowy szkoły w Czechach oraz elektryfikacji i modernizacji dróg. Swój talent wokalny realizował w chórze kościelnym „Echo”. W maju 2001 roku zmarł. Został odznaczony: Krzyżem Kawalerskim, Złotym krzyżem zasługi, Medalem Zwycięstwa i Krzyżem Kampanii  Wrześniowej 1939 rok.
 











Prawa autorskie zastrzeżone. Rozpowszechniane i kopiowanie zabronione. Martyna Kamola i Daria Więch !